اثر یک جلسه فعالیت تناوبی استقامتی ویژه فوتسال (FIET) بر کارکرد شناختی بازیکنان فوتسال مبتدی (آزمون هایپوفرونتالیتی موقت)

مقدمه و اهداف یکی از مهم­ترین ویژگی­های انسان، وجود کارکردهای عالی کرتکس است. روانشناسان و پژوهشگران علوم اعصاب از دیرباز درصدد بررسی کارکردهای شناختی و کارکردهای مغز بوده­اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات پردازش­های شناختی در حین و پس از فعالیت بدنی تناوبی استقامتی یک جلسه­ای ویژه فوتسال بر اساس نظریه کاهش موقتی فعالیت قشر پیشانی مغز بود. مواد و روش ­ها پژوهش حاضر از نوع میدانی و نیمه­تجربی بود. جامعه آماری شامل بازیکنان مبتدی جوان فوتسال شهرستان قوچان بودند که 12 آزمودنی فوتسالیست مبتدی پسر (سن 78/0±16/17 سال، قد 19/4±171 سانتی­متر و وزن 64/6±38/63 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت نمودند. متغیرهای مستقل، شدت تمرین و دوره­های زمانی (عامل درون­گروهی) شامل قبل، حین و دقایق 1 و 15 پس از توقف فعالیت تناوبی استقامتی یک جلسه­ای بود. متغیر وابسته نیز شامل میانگین نمرات تداخل محرک کلمه و رنگ توسط نرم­افزار آزمون استروپ بود. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری و نرم­افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ ها یافته­ها نشان داد که تفاوت­های معناداری در تداخل شناختی آزمون استروپ بین زمان قبل از شروع آزمون با کارکرد شناختی زمان خستگی ناشی از آزمون تناوبی استقامتی و همچنین بین کارکرد شناختی زمان­های 1 و 15 دقیقه استراحت بعد از پایان آزمون با کارکرد شناختی ناشی از خستگی وجود دارد (0/05=P). نتیجه­ گیری بر طبق یافته­ها، به نظر می‌رسد کاهش موقتی فعالیت قشر پیشانی مغز در حین فعالیت بدنی تناوبی استقامتی فوتسال در شدت­های بالا روی می­دهد؛ لذا به مربیان فوتسال توصیه می­شود تا جهت افزایش ظرفیت­های شناختی و روانی افراد در تمرینات خود از تمرین­های خاص تصمیم­گیری و پردازش اطلاعات نیز بهره گیرند.